Das-incident: hijgerige beschuldigingen, weinig bewijzen voorlopig
‘Nog voor de feiten bekend of onderzocht zijn, nagelt Vogelbescherming Vlaanderen een jager publiekelijk aan de schandpaal. Schaamteloos. Gortig.’ Hubertus Vereniging Vlaanderen reageert op het das-incident. ‘Voor alle duidelijkheid: wie een das toetakelt moet gestraft worden. Jager of niet. Maar mag het gerecht eerst zijn werk doen?’
‘Sla die mens morsdood’. ‘Crapuul’. ‘Overrijden met een vrachtwagen van tien ton’. Op sociale media regent het verwijten en verwensingen richting de man die verdacht wordt van het knuppelen van een das in Alken, Limburg. De grofste uitlatingen eerst, escalerend in zelfs doodsbedreigingen. Ook de jagerij deelt in de hoon, want de man in kwestie is wildbeheerder.
Hubertus Vereniging Vlaanderen laakt die virtuele heksenverbranding, aangevuurd door Vogelbescherming Vlaanderen en het Natuurhulpcentrum Opglabbeek, twee organisaties met een virulente haat jegens alles en iedereen in de jachtsector en hijgerig om met elk vermeend feit uit te pakken.
Waarom ‘vermeend feit’? Omdat in dit geval –van de das– niets vaststaat. Eén getuige is geen onomstotelijk bewijs, zeker als de jager in kwestie daartegenover een even valabel verhaal zet. Ook een foto is geen onomstotelijk bewijs, omdat het om een momentopname gaat en geen uitvoerig verslag dat minutieus alle handelingen in de tijd vastlegt.
Slaan om te doden, of porren met een inderhaast opgeraapte stok om –op veilige afstand bij een eventuele uithaal– te zien of het beest nog leeft? Wie zal het zeggen?
Ja, de das bezweek –helaas– uiteindelijk aan zijn interne en externe verwondingen. Maar ook dat bewijst (voorlopig) niets over de handelingen en intenties van de man. Misschien is het dier tijdens zijn nachtelijke activiteiten aangereden, en kon het met zijn laatste krachten vluchten naar het dichtstbijzijnde veld, tot het in de ochtend gevonden werd door een toevallige passant die zijn dagelijkse wandeling in de buurt deed? Sowieso: een das probeert altijd te vluchten van een mens en leeft overdag in een burcht. Waarom dan nu niet?
En hoe valt te rijmen dat een das zogezegd sterft van brute mankracht, als nadien door een dierenarts geen fracturen zijn vastgesteld op een scan?
Hypotheses. En een gebrek aan bewijs. Dat zegt ook Bruno Coppin van het parket Limburg. ‘Alle elementen en verklaringen zullen naast elkaar worden gelegd. We tillen er zeker zwaar aan, maar momenteel zijn er nog te veel onduidelijkheden.’
Nogmaals: ‘Te veel onduidelijkheden’. En toch. Toch kent Vogelbescherming Vlaanderen en Natuurhulpcentrum Opglabbeek (een soort filiaal van de eerste) de ‘dader’ –en die moet hangen, ondanks het feit dat het gerechtelijke onderzoek nog loopt, ondanks het feit dat de man zichzelf spontaan aangaf bij de politie, en ondanks het feit dat in een rechtsstaat iedereen onschuldig is tot het tegendeel bewezen wordt.
Hysterisch. Laag-bij-de-gronds. Gortig. Gezien de huidige stand van zaken valt de communicatie van beider organisaties niet anders te typeren. Nog voor de man verhoord was, stuurde Vogelbescherming Vlaanderen een snel opgesteld en daarom abominabel slecht geschreven persbericht uit, met maar één doel: de jagerij in een kwaad daglicht te zetten, door het verhaal te kapen en de toon te zetten zonder enige terughoudendheid of zin voor proportie.
Voor alle duidelijkheid, en om geen misverstanden te laten bestaan: een das is een beschermde diersoort, en hoort wezenlijk tot de lokale fauna en flora. Bij het toetakelen of mishandelen ervan staan –terecht– zware straffen en sancties. Wangedrag op en naast het veld hoort niet. Een jager heeft een voorbeeldfunctie.
Maar een man in de pers aanvallen zonder eensluidende bewijzen (zonder bewijzen tout court), zijn passie voor de jacht ermee linken terwijl dat feitelijk los van de situatie staat, beschuldigingen uiten zonder plaats voor verweer, blind voor alternatieven het grote gelijk verkondigen, eigenhandig rechter spelen, éénzijdig een verhaal ophangen louter om te scoren en zichzelf in de kijker te zetten, intentieprocessen voeren in de hoop de eigen ideologische agenda door te drukken: Vogelbescherming Vlaanderen is een schaamteloze organisatie.
