Voorbereiden op het jachtexamen: drie getuigenissen
Op zaterdag 30 april 2022 organiseert Natuur en Bos van de Vlaamse overheid het theoretisch gedeelte van het jachtexamen in Flanders Expo. Drie jagers in spe getuigen over hun keuze om wildbeheerder te worden. ‘Jagen in mijn ogen is zorgen voor de natuur.’
LIEZE GOETHUYS, 25 JAAR
JUNIOR LAB TECHNICIAN BIJ NELSON LAB
Ik ben opgegroeid met de jacht, mijn papa is jager. Ik ging al van kleins af mee op de duiven en de aanzit jachten op ree. Later, als ik wat ouder was, is hier dan ook nog het drijven, bersen en het meegaan naar de eendenjacht bijgekomen. Je kan dus wel een klein beetje zeggen dat het met de paplepel is meegegeven of dat het in het bloed zit.
Waarom wil ik zelf jagen? Ik wil de traditie graag voortzetten. Ook het feit dat jagen zoveel meer is dan gewoon een dier te strekken. Als jager moet je je inzetten voor een goed biotoop en het instant houden van de populatie. In mijn ogen is het gewoon een beetje mee zorgen voor de natuur, ook al denkt het grote publiek daar anders over. In de media zie je zoveel negatiefs over de jacht en daar wil ik toch wel verandering in brengen. De jacht is iets positiefs en dat zou ik graag in de kijker willen zetten. Ik heb er al heel veel genoegen mee dat ik de mensen die ik rondom mij tegenkom toch al kan doen inzien dat de jacht zoveel meer is dan alleen maar dieren schieten.
Ik probeer me elke dag achter mijn cursus te zetten en een deel samen te vatten, eigenlijk een beetje zoals het voorbereiden voor mijn examens aan de universiteit. Elke dag een uurtje of twee achter de boeken zitten. Verder heb ik ook nog extra boeken gekregen van bevriende jagers van mijn papa, waar ik ook heel veel kan uithalen qua foto’s voor het herkennen van dieren. Wat de voorbereiding op de wapens betreft heb ik misschien wel een klein voordeel omdat ik dicht bij de bron zit.
Ondanks dat het een hele dikke cursus is en heel veel nieuwe informatie is, begin ik toch wel telkens meer linken te vinden tussen verschillende hoofdstukken in de cursus. Wat de cursus ook een pak makkelijker maakt en de te leren leerstof ook ineens met de helft kleiner wordt.
Ik denk dat de moeilijkste uitdaging toch het deel van de wetgeving is. Het is zoveel en ook zoveel door elkaar dat ik soms door de bomen het bos niet meer zie.
Hoe reageren mijn vrienden, familie op het feit dat ik deze stap wil zetten? Ik denk dat mijn vrienden en familie het wel zagen aankomen, aangezien ik al vroeg aanvoelde dat ik in de voetsporen van mijn papa wou treden. Dus schrokken ze zeker niet toen ik vertelde dat ik deze stap wilde zetten.
JULIE SENTE, 17 JAAR
LAATSTE JAAR MIDDELBAAR ONDERWIJS
De jagerij is mij niet vreemd. Mijn vader en grootvader zijn beiden jagers en hebben mij van jongs af aan meegenomen in het jachtgebeuren: van helpende hand bij terreinonderhoud tot drijver tijdens het jachtseizoen. Zij hebben mij doen inzien dat jagen veel meer is dan het doden van een dier. De laatste jaren is mijn interesse in jacht en natuur steeds meer gegroeid. Het behalen van een jachtverlof was een volgende stap. Van zodra dit wettelijk kon (lees: vanaf mijn zeventiende verjaardag) heb ik mij ingeschreven voor de jachtopleiding. Ik heb ik nog geen enkele keer spijt gehad van mijn inschrijving.
De jachtopleiding is een belangrijke en omvangrijke materie die op een levendige en boeiende manier door ervaren en gemotiveerde lesgevers wordt gebracht. De cursus is echter niet te onderschatten en vergt de nodige aandacht. De lessen zijn immers gericht op het afleggen van een succesvol examen. Ik ben dan ook blij dat ik enigszins wat ‘ervaring’ heb. De kennis die je bijvoorbeeld opdoet tijdens het meewerken aan de aanleg van een wildakker of tijdens wildobservaties helpen mij zeker bij deze opleiding.
De syllabus, geïllustreerd met prachtig fotomateriaal, geeft bovendien alle informatie die je als (toekomstig) jager nodig hebt. Anne De Vries schreef het al in zijn roman ‘De man in de jachthut’: ‘Geen mens die de jacht niet uit ervaring kent, zal men duidelijk kunnen maken, wat voor een opwindend avontuur dit kan zijn.’
RIK PENDERS, 35 JAAR
WOONACHTIG IN GELEEN (LIMBURG, NEDERLAND)
Zelf heb ik geen enkele ervaring of bekende binnen de jachtwereld, wat mij ervan heeft weerhouden te starten met de jachtcursus. Na afweging of de schietsport na negen jaar nog wel mijn passie is, heb ik me in België aangemeld voor de jachtcursus.
Al snel kwam ik erachter dat meerdere jongjagers onbekend waren binnen de jachtwereld, en dat er via sociale media door ervaren jagers vaak een kans aan een jong jager wordt geboden, om eens mee te gaan naar het jachtveld en alles wat daarbij komt kijken. Na een korte voorstelling werd ik al snel benaderd door een Nederlandse jager die mij graag meenam naar het jachtveld in Wallonië. Voor dat ik het wist stond ik samen met de Vlaamse jachthouder Ronald en de Nederlandse jager Tim op het jachtveld. Na een korte introductie namen ze me al snel mee in hun wereld van jagen, van het herkennen van sporen tot het aanspreken van een sprong reeën. Na een zeer leerzame dag in het jachtveld werd voor ons een heerlijke haas klaargemaakt welke we onder genot van een welbekend Belgisch bier hebben genuttigd. Met mooie verhalen hebben we de avond gevuld en was de dag voor iedereen geslaagd.
Enkele weken later heb ik ook lokale Nederlandse jachthouders en jagers leren kennen die graag hun kennis overbrengen op een jongjager. Inmiddels ben ik mee mogen gaan met de jacht op de vos met Matthijs en heeft Ben Kruijen mij meegenomen in een prachtig Limburgs jachtveld en me vol trots zijn zelfgemaakte mobiele hoogzit laten zien. Als onbekende binnen de jachtwereld moet je er rekening mee houden dat de juiste houding en gedrag op prijs gesteld wordt. Deze jachtethiek krijg je tijdens de eerste les van de jachttheorie direct geleerd.
Inmiddels weten mijn kinderen de verschillende eenden al te herkennen op de plaatselijke vijver, hiermee wordt de volgende generatie meegenomen in de nieuwe passie en hobby van hun vader. Dit laat zien hoe weinig we eigenlijk weten van onze natuur en welke toegevoegde waarde wildbeheer hierin heeft.
Filip De Pauw, naast een aimabele man ook een ervaren rot in het vak, maakt er een erezaak van om jong jagers te betrekken in het beheer van zijn jachtrevier. Hij wil zijn inzichten doorgeven aan de volgende generatie, en de jongeren tegelijkertijd alle kansen geven om te groeien en hun theoretische kennis van het jachtexamen aan te vullen met praktijkervaring. Filip is dan ook groot voorstander van het aanbieden van stages in de vorm van een soort peterschap. Een praktijk, zo zegt hij zelf in een nieuwe aflevering van Hubertus TV, die absoluut navolging verdient. ‘Zeker nu meer en meer mensen zonder achtergrond in de jacht de stap naar wildbeheer zetten. Jongeren opnemen in de rangen is bovendien noodzakelijk voor de toekomst en de verjonging van de sector. Het is zonde om al dat talent niet te laten ontwikkelen. Temeer omdat de jonge generatie nieuwe inzichten en methodes aanbrengen waarvan iedereen kan leren.’
