De ware aard van Vogelbescherming Vlaanderen
In een recent artikel in het Nieuwsblad, gepubliceerd op 9 februari, wordt de ware aard van de Vogelbescherming Vlaanderen (VBV) opnieuw blootgelegd. De organisatie vecht een legaal verkregen jachtrecht van Nicolas Saverys aan, onder het mom dat er geen openbare aanbesteding was. Saverys is voorzitter van de Vlaamse Vereniging Gelijkberechtiging Natuurbeheer (VVGN) en een eerder ingediende klacht bij de Europese Commissie, zorgt voor deze haatcampagne.
Conflicten tussen particuliere landeigenaren en natuurverenigingen
Die klacht gaat over het feit dat private landeigenaars en andere natuurbeheerders sterk benadeeld worden aangezien erkende natuurverenigingen, zoals Natuurpunt, zeer aanzienlijke aankoopsubsidies krijgen om daarna tal van soms eeuwenoude rechten te ontnemen van private landeigenaars of exploitanten, zoals jagers.
“Zelfs indien de procedure correct was verlopen, is het verlenen van een jachtrecht in deze onverdedigbaar”, stelt Van Rompaey, juridisch medewerker van VBV. Dit standpunt lijkt te worden ingegeven door een diepere motivatie om de jacht in het algemeen te verbieden, in plaats van louter bezorgdheid over procedurele rechtvaardigheid. VBV is vastbesloten om elke gelegenheid aan te grijpen om de jachtsector aan te vallen, zelfs als dit betekent dat ze zich baseren op valse beweringen, zoals het idee dat het geluid van een schot genoeg is om dieren permanent te verjagen.
Jacht leidt geenszins tot verstoring voor vogelpopulaties
Volgens een rapport van de Europese Commissie over jacht in het kader van de Vogelrichtlijn wordt in meerdere wetenschappelijke studies betwijfeld of jacht altijd leidt tot verstoring die een ernstige bedreiging vormt voor vogelpopulaties. Het overzicht benadrukt dat vogels een aanzienlijk aanpassingsvermogen hebben, zoals verhoogde voedselopname en verschuivingen in hun activiteiten van dag naar nacht en vice versa, waardoor ze goed kunnen omgaan met verstoring. Het rapport citeert expliciet: “Zelfs als er aanzienlijke gedragsveranderingen zijn door verstoring, is het effect ervan op het energetische evenwicht klein.” Bijgevolg komt het voortbestaan van vogelsoorten al zeker niet in gevaar.
Een jager begrijpt het belang van het niet te veel verstoren van een gebied voor het wild. Daarom creëren jagers in veel jachtgebieden speciale rustzones waar weinig tot nooit gejaagd wordt. Voldoende rust, naast dekking en voedsel, vormt de basis van duurzaam wildbeheer. Er is in deze casus geen sprake van significante verstoring door jacht aangezien de heer Saverys slechts twee keer gejaagd heeft vorig jaar.
