Na een update van de jachtplannen telt Vlaanderen in totaal 933.021 hectare jachtgebied, net iets minder dan twee jaar geleden. Toch werden ook 17.626 hectare als nieuwe territoria ingekleurd, het meeste in Limburg. ‘Waar nodig werd een historisch manco rechtgezet’, zegt Geert Van den Bosch, directeur van Hubertus Vereniging Vlaanderen.

933.021 hectare, zoveel grond staat ingekleurd als jachtgebied in Vlaanderen. Dat blijkt uit de jaarlijkse update van de jachtplannen, uitgevoerd door Hubertus Vereniging Vlaanderen. Ten opzichte van 2017 betekent dat een daling van drie procent, ofwel 26.379 hectare.

Is dat slecht nieuws voor de jachtsector? ‘Ja en neen’, zegt directeur Geert Van den Bosch. ‘Terrein verliezen doet niemand graag, zelfs al gaat het maar om een fractie van de totale oppervlakte. Hoe meer gebied om te jagen, hoe makkelijker om een overkoepelend beheer op poten te zetten. Anderzijds: bijna de helft van de uitkleuringen die Hubertus Vereniging Vlaanderen binnenkreeg, ging om huizen en tuintjes, waar een jager sowieso al niet komt om veiligheidsredenen. Dus de facto valt het verlies nog mee.’

Problemen met everzwijnen

De daling zet zich het sterkst door in Antwerpen en Oost-Vlaanderen. Hoe dat komt? ‘Antwerpen, een sterk verstedelijkt gebied, kent een grotere versnippering aan huiskavels. En Oost-Vlaanderen kwam negatief in de pers door een jager die veroordeeld werd voor het onterecht inkleuren van domeinen en stadskernen. Een bijzonder jammerlijke zaak’, aldus Van den Bosch. ‘Om het vertrouwen te herstellen, maande Hubertus Vereniging Vlaanderen haar leden aan om in de provincie actief de grondeigenaars te benaderen en de stafkaarten te onderzoeken op mogelijke discussiegevallen. Dat historisch manco werd in Oost-Vlaanderen nu rechtgezet: van het totaal aantal uitgekleurde gebieden, 11.463 hectare, zijn de jagers goed voor 10.263 hectare aan correcties. Wat de goede wil van de sector toont.’

Opvallend: de provincie Limburg tekent daarentegen voor een globale stijging van 1,3 procent aan extra gebied. Wat neerkomt op 6966 hectare, het equivalent van 3483 voetbalvelden. ‘Waar wild, zoals de everzwijn, voor problemen zorgt, beseft iedereen het belang van bejaging’, analyseert Van den Bosch de cijfers. ‘De stijging komt enerzijds door burgers die hun huis inkleuren in geval ingrijpen noodzakelijk blijkt, anderzijds door het toelaten van jacht in natuurgebieden, waar de wilde varkens zich ophouden. Een efficiënte aanpak vraagt om een gebiedsdekkende aanpak. Dat begint iedereen in het buitengebied te begrijpen.’

‘Smakeloze campagne’

In het verleden lagen de jachtplannen meermaals onder vuur: weinig toegankelijk, luidde de kritiek. De sector besloot daarop open kaart te spelen en van transparantie een beleidsprioriteit te maken. Hoe? Door sinds enkele jaren de jachtplannen gratis en digitaal ter beschikking te stellen op de website van Hubertus Vereniging Vlaanderen, gekoppeld aan de mogelijkheid om de verantwoordelijke jager of wildbeheereenheid te contacteren. Omdat, in tegenstelling tot de Vlaamse administratie, Hubertus Vereniging Vlaanderen de data rechtstreeks van de jagers krijgt, zijn de plannen bovendien up-to-date en voor iedereen direct controleerbaar.

‘Wil dat zeggen dat de problemen van vroeger overal nu opgelost zijn? Neen’, zegt Van den Bosch in alle eerlijkheid. ‘Dit gaat om een werk van lange adem. Hier en daar zal allicht nog een perceel verkeerd of foutief ingekleurd staan. Hubertus Vereniging Vlaanderen neemt sinds 2014, bij een dergelijk vermoeden, daarom proactief contact op met de betrokken partijen om klaarheid te scheppen.’

Daarom dat Van den Bosch, ondanks de aanhoudende ‘soms smaakloze campagnes’ van tegenstanders, durft te zeggen dat voor de jachtplannen wel degelijk een groot draagvlak bestaat. ‘Er kwamen zelfs nieuwe territoria bij: in totaal 17.626 hectare. En bovendien bleef 95 procent van het bejaagbaar gebied ongewijzigd. Een teken van vertrouwen. De grote impact qua uitkleuringen die sommigen hoopten, bleef uit.’

Waarom moet ik mijn perceel inkleuren als jachtterrein? 5 voordelen

Inkleuren? Niets moet, natuurlijk. Maar het kan ooit handig van pas komen.

• Bijvoorbeeld wanneer een eigenaar te kampen heeft met een konijnenplaag of ander wild in zijn tuin. Dan kan hij altijd beroep doen op een jager om de beestjes te vangen. Niet met een vuurwapen, maar bijvoorbeeld met kooien, kastvallen of fretten. Precies daarom dat lokale besturen begraafplaatsen of voetbalvelden inkleuren, om graafschade te voorkomen.
• Wie kippen bezit, kan een jager vragen om vossen in de buurt weg te houden. Bovendien, predatoren afvangen helpt met het beschermen van bedreigde diersoorten.
• Beperk uw aansprakelijkheid voor wildschade.
• Een jager of een bijzondere veldwachter houdt een oogje in het zeil als het perceel onder zijn verantwoordelijkheid valt. Vooral handig wanneer een eigenaar op vakantie gaat.
• Goede afspraken maken goede vrienden. Als dankbetuiging delen jagers met de eigenaars vaak de buit, door jaarlijks een stuk wildbraad te schenken.

Voor alle duidelijkheid: het is niet omdat een tuintje ingekleurd staat als jachtterrein dat plots, onaangekondigd, een jager op uw perceel komt. Dag mag niet zonder de uitdrukkelijke toestemming van de eigenaar. Overigens mag in een straal van 150 meter in de richting van een huis niet gevuurd worden, dat bepaalt de wet.

 

 

Geschiedenis van de jachtplannen

Sinds 1989 is het indienen van een jachtplan verplicht in Vlaanderen. Dat plan markeert waar al dan niet rechtmatig gejaagd mag worden. In het verleden werden de gebieden in grove lijnen aangeduid, en op vraag van de toenmalige administratie liepen die grenzen, waar mogelijk, gelijk met de straten. Met het verstrijken van de jaren echter wijzigde de situatie op het veld zonder dat jagers daarvan noodzakelijk op de hoogte werden gesteld. Zo kon het gebeuren dat een perceel geruisloos van eigenaar wisselde. Bovendien zijn kadastrale gegevens niet altijd vrij beschikbaar, wat het contact opnemen met eigenaren er niet makkelijker op maakt. Dat leidde tot miscommunicatie. Sinds 2014 veranderde de jachtsector het geweer van schouder en trok resoluut de kaart van digitalisering en schriftelijke akkoorden. Hubertus Vereniging Vlaanderen, die streeft naar een gedragen jachtpraktijk, nam hierin een voortrekkersrol.