Trichine-onderzoek voortaan praktisch haalbaar én betaalbaar
Samen met de Antwerpse en Limburgse jagersvereniging vond Hubertus Vereniging Vlaanderen twee laboratoria bereid om, tegen schappelijke prijzen, stalen van everzwijnen te testen op trichines, een schadelijk wormpje.
<< Klik hier voor meer praktische informatie >>
Trichine of trichinella is een microscopisch klein wormpje, dat kan voorkomen bij verschillende zoogdieren, zoals everzwijnen, vossen, varkens en paarden. De volwassen parasieten leven in de wand van de dunne darm van de gastheer; de larven doorboren de darmwand, kapselen zich in het spierweefsel in en kunnen daar jarenlang overleven.
Mensen kunnen besmet raken door het eten van rauw, onvoldoende verhit of te laag ingevroren vlees. Symptomen bij een besmetting zijn onder meer misselijkheid, buikkrampen en spierpijn, en kunnen weken tot maanden aanhouden. Soms zijn de symptomen niet of nauwelijks merkbaar, maar de klachten kunnen ook zeer ernstig zijn. De ziekte kan in sommige gevallen zelfs dodelijk uitdraaien, meestal als gevolg van hartfalen.
In Vlaanderen moeten everzwijnen worden getest op trichine vooraleer een jager de stukken vlees kan aanbieden of verkopen aan derden (de eindverbruiker). Levert die het wild aan een erkende wildverwerkingseenheid, dan moet het bedrijf het onderzoek laten uitvoeren. Voor wie het vlees zelf wil consumeren, is een trichinetest niet verplicht maar wel ten zeerste aangeraden: in 2018 werd namelijk effectief een geval van trichine vastgesteld bij een in België geschoten everzwijn.
<< Klik hier voor meer praktische informatie >>
Jammer genoeg was een trichinetest tot voor kort niet echt praktisch haalbaar. De meeste laboratoria toonden geen interesse om de test uit te voeren. Daarin komt nu verandering. Pioniers uit de Limburgse en Antwerpse Jagersvereniging vonden namelijk twee wetenschappelijke centra bereid om tegen een schappelijke prijs stalen op trichine te onderzoeken: namelijk Cer, in de omgeving van Marche-en-Famenne, en SERVACO, uit Wetteren. De eerste trekt de prijs van een particulier gelijk met wat een slachthuis moet betalen; en stalen mogen ook gegroepeerd worden op voorwaarde dat de facturatie en de rapportering naar één adres kan gaan. SERVACO liet weten dat zij rekenen met een tarief per onderzoek, met maximum tien stalen per onderzoek.
Hubertus Vereniging Vlaanderen zette mee de schouders onder het project, om een oplossing naar een Vlaams niveau te tillen.
