Standpunt: nieuwe generatie jagers
‘Zie nieuwelingen in de jacht niet als concurrenten of potentiële tegenstanders, maar als medestanders met moderne skills en hedendaagse inzichten.’ Dat schrijft het HVV-bestuur in het editoriaal van het augustusnummer van het ledenmagazine.
Na het praktisch jachtexamen in augustus – dat peilt naar een veilige en efficiënte omgang met vuurwapens – studeert een nieuwe generatie gediplomeerde wildbeheerders af. De leeftijd van de geslaagde kandidaten kan variëren van achttien jaar tot veel ouder. Maar ondanks de passie voor de jacht en een geldig jachtverlof, uitgereikt door de Vlaams overheid, ontbreekt het die groep aan één cruciaal element: concrete ervaring in het veld.
En daarin ligt een belangrijke taak weggelegd voor de meer ervaren jagers, in het betrekken van de jonge garde in de dagelijkse praktijk van wildbeheer.
Waarom is dat belangrijk? Waarom moet de sector inzetten op intergenerationele solidariteit?
Verschillende redenen.
1) Steeds meer jagers komen uit een niet-jagende familie. Een goede zaak, want dat duidt op een maatschappelijke verbreding van de achterban. Maar ondanks haar aanstekelijk enthousiasme dreigt die groep als eerste ook weer af te haken door een gebrek aan netwerk, contacten en – vooral – jachtkansen. Oudgedienden, met een eigen jachtrevier, kunnen dat gat eenvoudig opvullen, en zo de integratie versoepelen.
2) Kennis is niet hetzelfde als ervaring. Na het jachtexamen zit het hoofd van een beginnend jager vol met boekenwetenschap, feiten en theoretische modellen. Maar de realiteit van het veld blijkt toch nog altijd dat tikkeltje anders te zijn – voller, onverwachter, intenser, verrassender. Een jager die streeft naar een duurzaam wildbestand, weet beide feilloos te combineren. Daarom blijft het belangrijk dat starters, die het minstens even goed willen doen dan hun voorgangers, zo vlug mogelijk de kneepjes van het vak leren, en zich dus kunnen vervolmaken.
3) Wildbeheereenheden in Vlaanderen snakken naar vers bloed. Dat blijkt overduidelijk uit de reeks Tournée WBE, waar de ‘belangrijkste ambitie’ van de meeste voorzitters luidt: hun erfenis in goede handen achterlaten. Door jonge jagers actief te betrekken in de werking – dat wil zeggen: nieuwelingen niet zien als concurrenten of potentiële tegenstanders, maar als medestanders met moderne skills en hedendaagse inzichten – kunnen wildbeheereenheden met een gerust hart de toekomst aanvatten. Klaar voor eender welke uitdaging.
Jagen is een bezigheid die al duizenden jaren bestaat. Om de toekomst te verzekeren, moet de traditie durven vernieuwen. En dat begint altijd bij de bron: bij de mensen. Daarom werkt Hubertus Vereniging Vlaanderen aan een centraal aanspreekpunt voor de werking van de Jonge Jagers – omdat een organisatie maar kan groeien door te verjongen. En daarom moeten jachtgroepen de hand reiken naar de cursisten – want de jeugd wil jagen.
