‘Een probleem met te veel ganzen? Kies eerst voor jacht, en grijp niet meteen naar het uiterste en meest gecontesteerde middel: het bijeendrijven en vergassen ervan.’ Dat schrijft het HVV-bestuur in het editoriaal van het ledenmagazine van augustus.
In een merkwaardige alliantie verdedigen de jachtsector en een van de zwaarste tegenstanders van de jacht, Animal Rights, hetzelfde standpunt over het jaarlijks vergassen van ganzen. Namelijk: afschaffen.
Maar buiten een gelijkaardig streven –oppervlakkig gezien – blijkt de motivatie en het einddoel achter beider standpunten hemelsbreed te verschillen. Terwijl bepaalde organisaties simpelweg elk dood dier als problematisch ervaren, vanuit een soort doorgeslagen sentimentaliteit en een compleet naïeve visie op de relatie tussen mens en natuur, pleit Hubertus Vereniging Vlaanderen voor een valabel alternatief in de vorm van jacht.
Het vergassen van ganzen gebeurt nu door Rato, een bestrijdingsbedrijf uit Oost-Vlaanderen. Maar de waterpartijen waarop Rato aan de slag gaat – voor meer informatie lees het interview met Geert Van den Bosch of bekijk de nieuwste jachtuitzending op Plattelands TV – zijn het merendeel eigendom van lokale, provinciale en de Vlaamse overheid, en van verenigingen zoals Natuurpunt.
En daar wringt het schoentje: niet zozeer bij Rato maar bij de opdrachtgevers. Die grijpen meteen naar het meest drastische middel om wildschade aan te pakken, in plaats van te ijveren naar een duurzame oplossing, zowel ecologisch als naar maatschappelijke gedragenheid toe. Want het vergassen van ganzen – een methodiek waarbij de dieren totaal geen kans krijgen om te kunnen ontsnappen – vindt geen enkele steun bij de Vlamingen.
De jachtsector biedt nochtans al jaren (gratis) haar diensten aan om samen, waar de problemen het hoogst zijn, te streven naar een verantwoord beheer. Dat wil zeggen: een beheer dat het volledige jaar door inzet op het kort houden van populaties, onder andere door het schudden van eieren, het wegjagen van volwassen exemplaren, het organiseren van jachtdagen. De geschoten exemplaren verdwijnen bovendien als culinair topvlees in de pot; bij een vergassing gaan de kadavers, ongeschikt voor menselijke consumptie, linea recta naar de vuren van het vilbeluik.
De jachtsector krijgt kritiek omdat het dieren doodt. Maar de jachtsector kan dat verantwoorden, in het kader van duurzaamheid en het bewaken van de biodiversiteit. Terreinbeherende organisaties die ganzen vergassen (waarvan sommige verwoed anti-jacht zijn) kunnen dat niet of moeilijk – omdat ze evengoed aan faunabeheer doen en doelbewust voor de slechtst mogelijke oplossing kiezen, zowel praktisch, ethisch, ecologisch als naar efficiëntie bekeken, en daarover zo min mogelijk willen communiceren. Want bang voor de publieke opinie.
Wat is het woord daarvoor? Hypocrisie?