Het is fascinerend om te zien hoe onze communicatieverantwoordelijke, Christophe Rutsaert, een bijzondere kijk heeft op de kunst van het jagen, vooral wanneer het gaat om het betrekken van jonge jagers in deze eeuwenoude traditie. Als ervaren jager en liefhebber van de natuur kreeg hij de kunst van het jagen met de paplepel ingegoten, een waardevolle leerschool die hij kreeg van zijn vader en grootvader.
Christophe is ervan overtuigd dat het delen van kennis met de volgende generatie essentieel is voor het voortbestaan en de evolutie van deze eeuwenoude traditie, en niet alleen aan zijn eigen kinderen, maar evengoed aan een nieuwe generatie jonge jagers, die klaarstaat om met respect voor onze lokale fauna en flora de velden in te trekken.
We laten Christophe aan het woord:
Peterschap in de jacht: delen van kennis
In mijn jachtrevier deel ik graag mijn passie voor de jacht met jonge jagers. Het peterschap in de jacht is voor mij een essentieel gegeven, een manier om mijn ervaring door te geven aan de volgende generatie. Als uitjager vanaf mijn 6de jaar en actief jager met het geweer gedurende 25 jaar, voel ik de verantwoordelijkheid om mijn kennis te delen. En daarom nodig ik elk jaar verschillende jonge jagers uit om samen met mij te jagen en waardevolle ervaring op te doen.
Dit weekend bijvoorbeeld, stond in het teken van klein- en overig wild en nodigde ik twee jonge jagers uit. Het weer was ons gunstig gezind op deze bijzondere dag. Een zeldzaamheid gezien de recente overvloedige regenval. Een mooie, droge dag met een zachte temperatuur van 10°C, perfecte omstandigheden om erop uit te trekken.
De uitnodiging voor twee jonge jagers ontstond na een Facebookpost waarin ik jonge jagers zonder veel jachtkansen zocht om een eerste ervaring op te doen. Toen ik de reactie van twee enthousiaste jonge jagers las, kon ik niet anders dan ze uit te nodigen om deel te nemen aan de jachtpartij. Het was de verjaardag van één van hen – een verjaardagscadeau dat hij niet snel zal vergeten.
Levenslessen in het jachtveld: van opwinding tot verantwoordelijkheid
Wat maakt het voor mij zo speciaal om jonge jagers mee te nemen? Het is de mogelijkheid om een jachtdag te zien door hun ogen, de opwinding te voelen wanneer een haas voor hun voeten opschrikt, of de nerveuze spanning als ze beslissen of ze wel of niet gaan overgaan tot een schot. Ook de glinstering in hun ogen wanneer een sprong reeën voorbij vlucht, dat is onbetaalbaar. Bij het zien van een eenzame ree dit weekend, een oude geit met een doorgebogen rug, vertel ik hen over mijn plannen voor het komende seizoen. Het plan is om dit oude dier te strekken om zo plaats te maken voor de jongere exemplaren.
Het belangrijkste is echter om de nadruk te blijven leggen op veiligheid en weidelijkheid bij het plaatsen van een schot. Onervarenheid in het hanteren van een wapen, gecombineerd met de stress van vluchtend wild, kan soms leiden tot gevaarlijke situaties door “tunnelvisie”. Soms hebben jonge jagers alleen maar oog voor het wild en minder of niet voor de omgeving, zoals jachthonden die het wild achterna zitten. Het is een kunst: niet te ver schieten, maar ook niet te dicht… en dan nog veilig ook, probeer dat maar eens uit te leggen tijdens de theorie.
Zich bewust zijn van de omgeving is een van de belangrijkste lessen die ik wil overdragen aan jonge jagers. Het is niet alleen het richten op een vluchtende haas, maar ook het besef van wat er om hen heen gebeurt. Het is het ontwikkelen van de vaardigheid om niet alleen een schot te plaatsen, maar om dat te doen met respect voor de natuur en met aandacht voor de veiligheid.
Op sleeptouw in het jachtveld: een oproep aan ervaren jagers
Het meenemen van jonge jagers op deze avontuurlijke dagen is voor mij niet alleen een manier om mijn ervaring te delen, maar ook om een zaadje te planten voor een toekomstige generatie jagers. In hun ogen zie ik de passie groeien, en dat is misschien wel het mooiste aspect van mijn rol als “mentor”.
Ik kan alvast oproepen aan de meer ervaren jagers onder ons, om een jonge jager mee op sleeptouw te nemen in hun jachtveld. Het is een plezier om kennis te kunnen overdragen en de dankbaarheid is enorm. Het is naar ons – de meer ervaren jagers – dat de nieuwe generatie opkijkt. Ze kijken op naar hoe we onze jachtvelden verzorgen, naar het inzaaien van wildakkers of wildakkerstroken, het aanplanten van heggen of plaatsen van houtkanten tot de bestrijding van predatoren.
Dit is hoe nieuwe, jonge jagers moeten kijken naar de jacht, dit is het voorbeeld dat ze moeten volgen. Jacht draait niet om het “schieten”, maar om het oogsten van alle inspanningen die we leveren om te zorgen voor een betere biodiversiteit van zowel onze fauna als flora.
Christophe Rutsaert