Lore Joris is een geboren jager, woont in Limburg en schreef voor Hubertus Vereniging Vlaanderen een column over paardrijden. ‘Voor mij de ideale manier om een jachtrevier te inspecteren.’
Wat is voor mij de ideale manier om een jachtrevier te inspecteren? Misschien een verrassend antwoord, maar in mijn geval is dat te paard. Geen 2 pk’tje, maar een echt paard. Een indrukwekkend dier van vlees en bloed, met vier benen en vier hoeven en een lange zachte muil.
Ik vind paardrijden namelijk extreem handig met het oog op controle van het jachtrevier. Zoals het checken van omheiningen, het bijvullen van voederbakken, kijken waar de bok tijdens de bronst geveegd heeft, zoeken naar sporen van wroetende everzwijnen, de maïs inspecteren… Het kan allemaal, zonder veel moeite en inspanning, toch van mijn kant.
Sommige mensen vragen mij: ‘Maar waarom geen auto? Is dat niet veel makkelijker?’
Dan antwoord ik meteen: ‘Een paard stoort de omgeving minder en komt veel minder onnatuurlijk over. Een wagen blijft ergens altijd een vreemd element in de natuur; een paard daarentegen maakt er onderdeel van uit. Een paard verstoort het wild niet, en is een bijzonder handige ‘klikspaan’ in het detecteren van everzwijnen in de buurt. Een luide neusblaas van het paard, geprikkeld door de sterke geur van wilde varkens, waarschuwt telkens de ruiter.’
Omdat ik relatief hoog zit, makkelijk anderhalve meter, neem ik ook altijd mijn jachthond mee. Een Duitse Staande Langhaar. Die kruipt in hoekjes waar ik niet kan, vangt mijn blinde vlekken op en speelt dus een belangrijke rol, zeker omdat haar neus onfeilbaar werkt en altijd mooi weergeeft waar het wild verdoken zit. Zo weet ik dan wanneer ik door de weides ga en wanneer mijn hond voorstaat, dat ik best mijn pad aanpas om zo nesten van grondbroeders of hazen niet te verstoren of te vertrappelen.
Daarnaast is een paard natuurlijk de beste 4×4 ooit gemaakt, waardoor ik moeiteloos kan bewegen in kronkelige en moeilijk begaanbare paadjes. Een paard gaat overal door. Een liksteen in het midden van de bos plaatsen? Geen probleem, alle materiaal moeiteloos het paard op. Daarnaast komt een paard ook best van pas als sleper na een geslaagde everzwijnenjacht. Iedereen kent het tafereel waarbij met man en macht aan een zwaar everzwijn wordt getrokken, om het vervolgens moeizaam in de wagen te kunnen laden. Met een paard is dat zo geklaard: touw verbinden tussen het karkas en het zadel van het paard, en verplaatsen maar.
Het helpt natuurlijk dat ik een western rijstijl hanteer, zoals de cowboys in de Far West. Daardoor heb ik een breder zadel waar ik gemakkelijk tassen aan kan hechten, of ringen of een zadelknop waar ik het touw kan vastmaken zonder het paard te storen in zijn bewegingen. Noem het gerust een primitieve oplossing voor een actueel probleem.
Natuurlijk, high tech is handig, maar werken met de beesten, werken met oerkracht blijft voor mij het leukste gegeven aan de jacht. Temeer omdat een paard minder snel in panne valt.
Voor mij zijn dat perfecte dagen. Zeker als ik die kan afsluiten met een stukje wild op mijn bord, en een flinke kom krachtvoer voor het paard.