Jagers en bijzondere veldwachters krijgen sinds de lockdownmaatregelen een hoger aantal meldingen van opgeschrikte en gebeten reeën door loslopende honden. ‘De reekitsen, nu geboren, lopen het grootste gevaar. Ook wild heeft recht op social distance.’
‘Nooit eerder meegemaakt, maar de afgelopen twee weken moest ik maar liefst zes keer uitrukken voor een ree in ernstige problemen’, zegt Hans Peeters, bijzonder veldwachter in de regio van Lier. ‘Drie ervan moest ik, door hun verwondingen, op bevel van de politie euthanaseren met het wapen.’
Sinds de coronacrisis en de opgelegde beperkingen door het Nationaal Crisiscentrum, merkt Peeters een verhoogde activiteit van het wild in het gebied waar hij patrouilleert. ‘De verklaring is simpel. De mensen komen massaal uit hun kot om te wandelen, te lopen of te fietsen –de enige toegestane verplaatsingen. En in de zoektocht naar een rustige omgeving doorkruisen recreanten lukraak weides en bossen, en gebieden waar ze soms helemaal niet mogen komen, zoals privé-domeinen of jachtrevieren waar allerhande wild leeft.’
Maar die plotse aanwezigheid van onbekende geuren en lawaai in de natuur maakt veel dieren angstig en zenuwachtig. ‘En zeker als de wandelaars hun hond meebrengen en deze, tegen alle regels in, vrij laten rondlopen.’
Zeker reeën blijken gevoelig voor verstoring en zijn bovendien aartsbang voor honden, wier jachtinstinct ineens boven kan komen bij het ruiken van een spoor. ‘Als een hond vervolgens blaffend achter een ree aanloopt, vlucht die laatste in blinde paniek weg, met alle gevolgen van dien’, aldus Peeters. ‘Ik heb in enkele dagen tijd een ree moeten afmaken die tegen een auto was gesprongen, en een bok die helemaal verwikkeld zat in prikkelraad en waarvan de rug over de lengte open lag. Op bevel van de politie euthanaseer ik de dieren met de kogel, de meest humane manier om het lijden te stoppen.’
Reekitsen compleet weerloos
Ook Peter Vanhoof, als jager actief in de buurt van Mol, merkt een groter aandeel wandelaars in de bossen waar hij aan beheer doet. ‘Er komen zelfs mensen uit Geel, wat ik op zich geen probleem vind’, zegt hij. ‘Maar wel wanneer ze hun hond niet aan de lijn houden. Gevolg? Verleden week kreeg ik een melding van een gewonde ree met diepe bijtwonden. Echt geen prettig gezicht. En compleet zinloos.’
‘Het blijft een oud zeer: nonchalante hondeneigenaars’, zegt Geert Van den Bosch, directeur van Hubertus Vereniging Vlaanderen. ‘Onder jagers leeft daarover een grote en terechte frustratie, omdat jagers veel tijd en energie steken in een gezond wildbestand. En zeker deze periode is een waarschuwing op zijn plaats –nu de eerste reekitsen worden geworpen, en totaal weerloos zijn voor iedere vorm van gevaar: ze kunnen zichzelf alleen maar beschermen door stil te liggen in de dekking.’
Vandaar de bede van Hubertus Vereniging Vlaanderen, die een verhoogd aantal meldingen binnenkreeg van opgeschrikte reeën, en die het ergste vreest voor de komende weken, zeker als het goede weer aanhoudt: ‘Blijf op de paadjes en hou de hond gelijnd. Neem uw verantwoordelijkheid als recreant. Op die manier blijft het voor iedereen, zowel mens als dier, leefbaar in moeilijke tijden. Of in coronatermen uitgedrukt: social distance geldt ook bij reeën.’