De imkers en jagers in Vlaanderen gaan de krachten bundelen in de strijd tegen de Aziatische hoornaar, en samenwerkingen opbouwen rond het bij-vriendelijk maken van wildakkers.
Primeur in het buitengebied: jagers en imkers slaan voortaan de handen in elkaar om zoveel mogelijk landschapselementen bij-vriendelijk te maken. ‘Meer aandacht voor insecten betekent een rijkere biodiversiteit’, zegt René De Backer, voorzitter van het Vlaams Bijeninstituut. ‘En een rijkere biodiversiteit betekent meer kansen voor kleinwild zoals patrijs of fazant’, vult Geert Van den Bosch aan, directeur van Hubertus Vereniging Vlaanderen.
De twee koepelorganisaties hebben daarom beslist om de krachten te bundelen en de komende maanden die samenwerking uit te diepen. Aan hun leden vragen beider verenigingen om lokaal banden met elkaar te smeden en alles uit de kast te halen om de bij, een soort die onder druk staat, te helpen met overleven.
Door de jagerij te betrekken kunnen de imkers in één klap beroep doen op meer dan 935.000 hectare jachtgebied in Vlaanderen. ‘In veel van die loten liggen wildakkers –stroken land waarop de jager speciale bloemenmengsels zaait, ideaal biotoop voor insecten. In samenspraak met de imkers kan gekeken worden naar de specifieke noden voor de bij, bijvoorbeeld wat de zaaitechnieken of de samenstelling van zaad betreft’, aldus Van den Bosch.
De Backer wijst op zijn beurt naar de mogelijkheid van een gemeenschappelijk bermbeleid rond Vlaamse wegen. ‘Maai die niet zomaar, maar laat die bloeien zodat wilde bijen, hommels en de honingbij van die landschapselementen optimaal gebruik kunnen maken.’ Jagers ondersteunen trouwens die suggestie, omdat vroegtijdig maaien al te vaak tot de vernieling leidt van nesten van grondbroeders. Door de (politieke, maatschappelijke en organisatorische) krachten te bundelen kunnen de imkers en de wildbeheerders de kwestie op de agenda zetten.
Ook een belangrijk actiepunt: de strijd opvoeren tegen de Aziatische hoornaar, een exotische wespensoort die sinds 2017 in Vlaanderen voorkomt en die zowel voor inheemse bijensoorten als voor de mens een ernstige bedreiging vormt. ‘In Spanje en Italië stierven al tientallen mensen na een aanval’, weet De Backer. ‘Het zijn zeer agressieve beesten. Door nesten te traceren in de natuur –tijdens beheeractiviteiten ontdekt door jagers– en die met professionele hulp systematisch te verwijderen, kan veel schade vermeden worden, en kan een veel betere monitoring tot stand komen.’
Het Vlaams Bijeninstituut en Hubertus Vereniging Vlaanderen zullen periodiek samenkomen, en kijken waar de beide groepen elkaar structureel kunnen ondersteunen. ‘Dit gaat om veel meer dan bijen of wild’, zeggen De Backer en Van den Bosch. ‘Dit gaat om het versterken van de Vlaamse biodiversiteit en het vrijwaren van die natuurlijke rijkdom voor de toekomst.’