‘Gooi beelden van stropers, gemaakt met de wildcamera, niet zomaar op sociale media.’ Die tip geeft advocaat Erik Nauwelaerts in De Vlaamse Jager van februari, het ledenmagazine van Hubertus Vereniging Vlaanderen.
Context
Ik wil een wildcamera ophangen aan een druk belopen wissel, een voederton of een zoutliksteen in mijn jachtrevier. Mag dit zomaar of moet ik daar een toelating voor aanvragen?
Wat zegt de wetgeving?
Het gebruik van allerhande bewakings- en observatiecamera’s is de laatste jaren exponentieel toegenomen. Vaak zijn we ons er niet van bewust, maar we worden op heel veel plaatsen gefilmd. De overheid heeft het dan ook nodig geacht om het gebruik van camera’s (en de beelden die ze opleveren) zeer streng te reglementeren.
Als je een bewakingscamera gaat installeren om mensen te fotograferen of te filmen met het doel misdrijven en overlast te voorkomen of op te sporen, moet je rekening houden met de bepalingen van Wet op de Privacy, de Algemene Verordening Gegevensbescherming (GDPR) en de Camerawet.
Wanneer je wildcamera’s zou installeren met het doel daders van bepaalde misdrijven (stroperij, sluikstorten, vandalisme, enzovoort) te betrappen, dan wordt je wildcamera een bewakingscamera en ben je in principe verplicht met al die regeltjes rekening te houden.
Als je een wildcamera gebruikt voor wat die dient, namelijk om wild te observeren, hoef je je van dit kluwen aan regeltjes gelukkig weinig aan te trekken. Je bent ook niet verplicht om toestemming te vragen aan de grondeigenaar.
Je plaatst de wildcamera op een plek waar je dieren verwacht en hopelijk levert het mooie beelden op.
Wat als mijn wildcamera toevallig beelden van een misdrijf maakt?
Het kan zijn dat de wissel waarop je camera gericht is ook toevallig gebruikt wordt door een stroper, die je dan haarscherp op beeld hebt met een wapen in de hand. Misschien zie je wel een sluikstorter in actie of een jachtsaboteur die onderweg is met een kettingzaag om de palen van je hoogzitten door te zagen.
Wat mag je op dat moment met de beelden doen? Wat je beter niet doet, is de beelden als een opsporingsbericht op Facebook of andere sociale media posten. Maak de beelden ook niet publiek om een gekende dader met naam en toenaam aan de schandpaal te nagelen. De Wet op de Privacy blijft als algemene wet wel van toepassing als je beelden van een mens maakt. In principe mogen die beelden uitsluitend in huiselijke kring of voor persoonlijke doeleinden worden gebruikt.
Om te vermijden dat daders beschouwd worden als slachtoffers en je dus zelf problemen krijgt, kan je best de beelden niet verspreiden.
Je mag met de beelden wel naar de politie, de natuurinspectie, het parket van de procureur des Konings of de onderzoeksrechter gaan. De verbalisanten kunnen hetgeen ze zien op je camerabeelden beschrijven in een proces-verbaal. Dit maakt dan deel uit van een gerechtelijk dossier, samen met de beelden zelf, alsook mogelijke vaststellingen die ter plaatse in je jachtrevier gedaan zijn. Als er dan voldoende elementen zijn om de daders te vinden en te vervolgen, kan je als burgerlijke partij een schadevergoeding van de dader(s) eisen.
Als er niet strafrechtelijk vervolgd wordt en je wil toch via een burgerlijke procedure of minnelijke regeling een schadevergoeding bekomen van de gekende dader, dan mogen de camerabeelden ook aangewend worden. In dat geval zijn de beelden immers noodzakelijk voor het beheer van een eigen geschil en spelen de privacy-regels niet.
Conclusie
Je mag een wildcamera gebruiken voor wat die dient, namelijk om wild te observeren. Hierbij hoef je geen rekening te houden met ingewikkelde regels of toelatingen.
Als je camerabeelden toch een misdrijf zouden vastleggen, kunnen deze beelden als bewijs dienen. Je dient daarbij wel de privacy van de daders te respecteren. Publiceer de beelden niet op Facebook.
Tekst: Erik Nauwelaerts, advocaat